Η πιο συνηθισμένη ουρολογική παθολογία που απευθύνεται στον ουρολόγο, άνδρες άνω των 45 ετών, είναι ο προστάτης -αδενώμα. Η παρουσία αυτής της παθολογίας επιδεινώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής του λαού. Μία από τις πιο εντυπωσιακές συνέπειες της παθολογικής διαδικασίας είναι ο εκφυλισμός της καλοήθης υπερπλασίας του προστάτη σε κακοήθη όγκο.
Χειρουργικές και φαρμακευτικές μέθοδοι θεραπείας χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση του αδενώματος του προστάτη. Οι ειδικοί από το νοσοκομείο επιλέγουν το πιο αποτελεσματικό φάρμακο ή μεθόδους χειρουργικών επεμβάσεων λαμβάνοντας υπόψη το στάδιο της νόσου, το γενικό κράτος και την ηλικία του ασθενούς καθώς και την παρουσία σχετικών παθολογιών. Οι άνετες ασθένειες για τη θεραπεία των ασθενών δημιουργήθηκαν στην κλινική λειτουργίας.
Τις αιτίες της ανάπτυξης της νόσου
Η εμφάνιση του αδενώματος συνδέεται συνήθως με τις αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στον προστάτη, δηλαδή μια αλλαγή στη δομή του και αύξηση του μεγέθους. Ως αποτέλεσμα τέτοιων αλλαγών, η ουρήθρα είναι σταδιακά συμπιεσμένη, η οποία βρίσκεται στο πάχος του αδένα του προστάτη και εμφανίζονται παραβιάσεις της διαδικασίας ούρων.
Το αδενώμα του προστάτη στους άνδρες αναπτύσσεται λόγω της ορμονικής αναδιάρθρωσης του σώματος, η οποία σχετίζεται με αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία. Το επίπεδο τεστοστερόνης (αρσενική ορμόνη) μειώνεται σταδιακά με την ηλικία, ενώ η συγκέντρωση της γυναικείας σεξουαλικής ορμόνης (οιστρογόνο) αυξάνεται. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται αρσενική εμμηνόπαυση.
Η ανάπτυξη του αδενώματος του προστάτη μπορεί να οφείλεται στους ακόλουθους παράγοντες κινδύνου:
- Η ηλικία του ασθενούς - το αυξημένο σίδερο του προστάτη είναι εξαιρετικά σπάνια στους άνδρες κάτω από σαράντα χρόνια και διαγιγνώσκεται σχεδόν κάθε δευτερόλεπτο μετά από εξήντα χρόνια.
- Κληρονομική διάθεση -Εάν ο προστάτης -ADA -αδενώμα έχει διαγνωστεί στις στενές συνθήκες του αίματος ενός ανθρώπου, έχει μεγάλο κίνδυνο να κληρονομήσει αυτή την ασθένεια κατά την ενηλικίωση.
- Σακχαρώδης διαβήτης, καρδιαγγειακές παθήσεις-καλοήθης όγκος (αδενώματος) του προστάτη δεν μπορεί να συμβεί μόνο αυτές τις ασθένειες, αλλά και τις βλαβερές επιδράσεις των φαρμακευτικών προϊόντων στη θεραπεία τους (π.χ. βήτα αναστολέας).
- Ο λανθασμένος τρόπος ζωής - ο κίνδυνος ενός προστατευτικού προστασίου αυξάνεται σε άνδρες με παχυσαρκία και ανεπαρκή σωματική δραστηριότητα.
Συμπτώματα
Το αδένωμα του προστάτη μπορεί να θεωρηθεί εάν ένας άνθρωπος εμφανιστεί στα ακόλουθα συμπτώματα που είναι πιο χαρακτηριστικά για αυτή την ασθένεια:
- Καθήκοντα ούρησης ·
- την εμφάνιση της ανάγκης για την ένταση των κοιλιακών μυών για ούρηση.
- την παρουσία πόνου, εγκαύματα, υποτονική δέσμη ούρων.
- Καταγγελίες και ανεπαρκής εκκένωση της ουροδόχου κύστης ·
- Αυξήστε τη διάρκεια της διαδικασίας ούρων.
Το Prostateada -adenom όχι μόνο οδηγεί σε ποιότητα ζωής ενός ανθρώπου, αλλά και σε οξεία καθυστέρηση στην ούρηση, η οποία απαιτεί τη χρήση μεθόδων χειρουργικής θεραπείας. Προκειμένου να αποφευχθεί η χειρουργική επέμβαση, πολλοί ασθενείς χρησιμοποιούν ειδικά φάρμακα για τη θεραπεία του προστατενώματος, το οποίο εξαλείφει τα συμπτώματα και αποκαθιστά την κανονική δραστηριότητα του προστάτη. Μόνο ένας ειδικευμένος ειδικός μπορεί να προτείνει την καλύτερη θεραπεία για την προστατίτιδα και το αδένωμα του προστάτη. Είναι απαραίτητο να επικοινωνήσετε με αυτό όταν εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα της νόσου.
Θεραπεία του προστατενίου μεμονωμένα για κάθε ασθενή. Οι προετοιμασίες για τη θεραπεία του αδενώματος του προστάτη, η δοσολογία και η διάρκεια χρήσης σας συνταγογραφούνται από τον γιατρό θεραπείας. Η λήψη προϊόντων από την προστατίτιδα και το αδένωμα του προστάτη μπορεί να μην είναι μόνο ένα αναποτελεσματικό, αλλά και ένα επικίνδυνο μέτρο. Λόγω της παρουσίας ανδρών της παλαιότερης γενιάς ορισμένων "προσωπικών" χρόνιων ασθενειών, θα πρέπει να επιλεγεί η φαρμακευτική αγωγή για τη θεραπεία του προστατευτικού προστασίου, λαμβάνοντας υπόψη τις σχετικές παθολογίες.
Στάδια ανάπτυξης της νόσου
Το αδενώμα του προστάτη χαρακτηρίζεται από μια σταδιακή ανάπτυξη, η οποία μπορεί να χωριστεί σε τρία στάδια.
- Το πρώτο στάδιο της νόσου είναι με ελάχιστες διαταραχές ούρων. Μπορεί να παρατηρηθεί η ασήμαντη ανάβαση του, ειδικά τη νύχτα και ένα αργό ρεύμα ούρων. Η πρώτη φάση μπορεί να διαρκέσει από ένα έτος έως 12 χρόνια ή περισσότερο.
- Το δεύτερο στάδιο του αδενώματος του προστάτη χαρακτηρίζεται από πιο έντονες διαταραχές ούρησης: το διαλείπουσα του ρεύματος των ούρων, την εμφάνιση της ανάγκης για άσκηση κατά τη διάρκεια της ούρησης και ένα αίσθημα ατελούς εκκενούμενης της ουροδόχου κύστης. Τα υπόλοιπα ούρα, τα οποία παραμένουν στην ουροδόχο κύστη και στην ουρική οδό, προκαλούν μια φλεγμονώδη διαδικασία που συνοδεύεται από πόνο, αισθήσεις καύσης ενώ ουρλιάζει, πόνο στην κάτω πλάτη και πάνω από την ώθηση.
- Το τρίτο στάδιο χαρακτηρίζεται από περιοδική ή σταθερή ακούσια απελευθέρωση ούρων, η οποία αναγκάζει τον ασθενή να χρησιμοποιήσει τον ουρητήρα.
Επιπλοκές
Σε μερικούς άνδρες του αδενώματος του προστάτη, η ποιότητα ζωής δεν επιδεινώνεται και λαμβάνει χώρα χωρίς την ανάπτυξη επιπλοκών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει τις ακόλουθες αρνητικές συνέπειες:
- Η οξεία καθυστέρηση των ούρων - χαρακτηρίζεται από ξαφνική αδυναμία να αδειάσει την ουροδόχο κύστη και τον πόνο στη δεξιά περιοχή. Σε περίπτωση παρόμοιας ασθένειας, ο ασθενής χρειάζεται ιατρική περίθαλψη με καθετηριασμό ή μικρή λειτουργία.
- Η εμφάνιση λοιμώξεων στην ουροφόρηση είναι η στασιμότητα των ούρων που δημιουργεί ευνοϊκές ασθένειες για την αναπαραγωγή παθογόνων, για την ανάπτυξη κυστίτιδας και πυελονεφρίτιδας.
- Ο σχηματισμός λίθων στην ουροδόχο κύστη είναι επίσης αποτέλεσμα της στασιμότητας των ούρων.
- Ζημιά στην ουροδόχο κύστη - με ακανόνιστη εκκένωση της ουροδόχου κύστης, είναι τεντωμένη, ο σχηματισμός προβολών (σακούλες) στα τοιχώματα του οργάνου στο οποίο τα ούρα στασιμάνονται.
- Η βλάβη στα νεφρά - η αυξημένη πίεση στον ουρητήρα και την ουροδόχο κύστη έχει άμεση επιβλαβή επίδραση στους νεφρούς, γι 'αυτό αναπτύσσεται η νεφρική ανεπάρκεια.
Προστάτης -denoma και ισχύς
Ο προστάτης -denoma και η ισχύς συνδέονται στενά. Το αδενώμα διαταράσσει τη δομή του αδενικού ιστού, η οποία με τη σειρά του οδηγεί στην ήττα ενός άλλου, όχι λιγότερο σημαντικού οργάνου - των όρχεων που είναι υπεύθυνοι για τα προϊόντα των ανδρογόνων. Αυτό μπορεί να προκαλέσει την ανικανότητα του προστάτη αδενώματος που απαιτεί μεγαλύτερη και σύνθετη θεραπεία.
Διάγνωση
Ένας απλός και αποτελεσματικός τρόπος για τον προσδιορισμό μιας προκαταρκτικής διάγνωσης είναι ο ασθενής διατηρώντας ένα ημερολόγιο ούρησης με τη σταθεροποίηση των ποσοτικών και ποιοτικών παραμέτρων: τόμοι αφιερωμένα ούρα, ιδιότητες των χρησιμοποιούμενων υγρών, επιτακτικών κλήσεων. Η πιο σημαντική μέθοδος φυσικής εξέτασης σε περίπτωση υποψίας του αδενώματος του προστάτη είναι μια εξέταση του ορθού δακτύλου του προστάτη για να προσδιορίσει την αύξηση του και να αποκλείσει κάποιες άλλες παθολογίες.
Η διάγνωση ενός prostateada στο νοσοκομείο πραγματοποιείται με τις ακόλουθες εργαστηριακές και οργανικές μεθόδους:
- Γενικές δοκιμές αίματος και ούρων.
- Βιοχημική εξέταση αίματος για δείκτες της κατάστασης των δεικτών νεφρών, ουρίας και κρεατίνης.
- Ανάλυση για το επίπεδο σκύλου (για να αποκλείσει τον καρκίνο του προστάτη) ·
- Διεθνής εξέταση υπερήχων (υπερηχογράφημα);
- Ουροφυστάλης (για τον προσδιορισμό της ταχύτητας του ρεύματος ούρων).
- Προσδιορισμός του όγκου των υπόλοιπων ούρων (χρησιμοποιώντας υπερήχους).
- Ηλεκτρομυογραφία πυέλου.
- Ουρεθολυσκόπηση.
- Απέκκριση.
Θεραπεία
Η θεραπεία του αδενώματος του προστάτη στοχεύει στη διευκόλυνση των συμπτωμάτων ενός κατώτερου ουροποιητικού συστήματος, στη βελτίωση της ποιότητας του ασθενούς και στην πρόληψη της ανάπτυξης των επιπλοκών της νόσου. Οι ασθενείς με ανεπαρκώς εκτεθειμένα συμπτώματα που δεν επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής συχνά συνταγογραφούν την τακτική της δυναμικής παρατήρησης με τακτικές εξετάσεις με έναν ουρολόγο που ελέγχει την πορεία της νόσου και δίνει συστάσεις για το πώς μπορεί να σταματήσει η ανάπτυξη του προστατευτικού προστατείου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η προσοχή επικεντρώνεται στη θεραπεία μη -φαρμάκου. Οι θεματικές μέθοδοι μπορούν να είναι ένα συμπλήρωμα για τη συντηρητική θεραπεία, η οποία αντιπροσωπεύει τη συμπερίληψη του ακόλουθου φαρμάκου:
- Alpha Blocker (Tamsulosin, Alfuzosin);
- Αναστολείς αναγωγάσης 5-άλφα (Finsterid).
- Αναστολείς φωσφοδστεράσης τύπου 5 (sildenafil).
- Συνδυασμοί αναστολέων αναγωγάσης 5-άλφα και αναστολέων άλφα.
- Αναστολέας υποδοχέα μουστάρου ή Μ χολινολυτική.
Οι ασθενείς με αδενώμα του προστάτη σε ένα προχωρημένο στάδιο συνιστώνται για τη διεξαγωγή χειρουργικής θεραπείας που μπορεί να πραγματοποιηθεί χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους: διαταθυρική εκτομή, διαπεραστική εκτομή και απομάκρυνση του προστάτη.
Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις για τη χρήση χειρουργικής θεραπείας:
- Επαναλαμβανόμενη καθυστέρηση ούρων.
- Νεφρική ανεπάρκεια από τον προστάτη -ο αδενώμα.
- Πέτρες στην ουροδόχο κύστη.
- Επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος ·
- Επαναλάβετε την αιματουρία.
Επιπλέον, απαιτείται χειρουργική επέμβαση για τους ασθενείς εάν δεν υπάρχει αποτελεσματικότητα μέσω φαρμάκων.
Κατά τη διάρκεια της συντηρητικής θεραπείας ή στην μετεγχειρητική περίοδο, οι ασθενείς χρειάζονται σταθερό ιατρικό έλεγχο με τυποποιημένες μελέτες (ρυθμός ροής ούρων, υπερηχογράφημα, ανάλυση του επιπέδου PSA).
Ναρκωτικά
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχήμα σύμφωνα με το οποίο συνταγογραφούνται συγκεκριμένα φάρμακα για τη θεραπεία της προστατίτιδας και του αδενώματος του προστάτη. Η υψηλή αποτελεσματικότητα της θεραπείας επιτυγχάνεται με τη χρήση φαρμάκων των αναστολέων αναγωγάσης άλφα και των αναστολέων άλφα. Αυτά τα φάρμακα για τη θεραπεία του αδενώματος Prostateada στους άνδρες συμβάλλουν στην εξάλειψη των κύριων συμπτωμάτων της νόσου και στην αποκατάσταση επαρκούς ούρησης.
Ποια είναι τα πιο αποτελεσματικά και πιο διαδεδομένα δισκία του αδενώματος του προστάτη; Ο κατάλογος κατευθύνεται από τους αναστολείς του alpha1 αδρενεργικών υποδοχέων. Αυτός ο κατάλογος περιέχει επίσης αναστολείς 5-άλφα αναγωγάσης, βιταμινών και ορυκτών.
Το σύμπλεγμα της φαρμακευτικής θεραπείας δεν περιλαμβάνει μόνο φάρμακα. Με το Prostateadenoma, η συντηρητική θεραπεία μπορεί να συμπληρωθεί από βιολογικά ενεργά πρόσθετα - συμπληρώματα διατροφής που βελτιώνουν τη θεραπευτική επίδραση των φαρμακευτικών προϊόντων και παρέχουν έγκαιρη ανάκαμψη. Μερικοί από αυτούς είναι ψευδάργυρος. Αυτό το μακροοικονομικό στοιχείο εμπλέκεται άμεσα στην σπερματογένεση και τη σύνθεση τεστοστερόνης. Οι φυτικές φυτοστερόλες κανονικοποιούν την ούρηση.
Θεραπεία με φάρμακα από την ομάδα ανταγωνιστή Alpha1 Adrenoceptors
Αυτά τα φάρμακα για τη θεραπεία της προστατίτιδας και του προστατευτικού προστασίας εξασφαλίζουν τη χαλάρωση των ομαλών μυών του συστήματος ουρίας και τη βελτίωση της διαδικασίας των ούρων. Η ταμσουλοζίνη με το ίδιο όνομα της ενεργού ουσίας, η οποία αποτελεί μέρος άλλων φαρμάκων (αλφουζοσίνη, σιλόδικο κ.λπ.), είναι ένα υψηλό διαδοχικό φάρμακο που έχει επιλεκτική επίδραση στους αδερενεργικούς υποδοχείς άλφα1 του μυός του προστάτη, τον προστάτη της ουρήνης και της κελίνο. Χάρη στη μείωση του μυϊκού τόνου, η αποχέτευση και η απελευθέρωση των ούρων γίνονται ευκολότερη. Η ταμσουλοζίνη, όπως και όλα τα επιλεκτικά φάρμακα, έχει ελάχιστο αριθμό παρενεργειών, δεν επηρεάζει τον τόνο των αιμοφόρων αγγείων και μπορεί να συνταγογραφηθεί ασθενείς με χρόνια υπέρταση.
Οι ανταγωνιστές των άλφα-αδρενεργικών υποδοχέων πρέπει να χρησιμοποιούνται συνεχώς έτσι ώστε να μπορούν να επιτύχουν μια σταδιακή μείωση του ερεθισμού και της απόφραξης με το αδενώμα του προστάτη. Το φάρμακο ταμσουλοζίνη στη θεραπεία του αδενώματος Prostateada έχει προτεραιότητα για τους ουρολόγους.
Η μορφή δισκίου του φαρμάκου είναι πιο προοδευτική, αφού η ενεργή ουσία βρίσκεται στο σώμα λόγω της σταθερής συγκέντρωσης στο σώμα. Το φάρμακο εμφανίζεται ομοιόμορφα στην κυκλοφορία του αίματος και έτσι διασφαλίζει ότι τα κύρια αποτελέσματα των φαρμάκων της ομάδας Adrenaehobocators - μια ισχυρή μείωση της αρτηριακής πίεσης.
Ένα εξίσου αποτελεσματικό φάρμακο με τη δράμα ουσία tamsulosin είναι ένα μάθημα. Λαμβάνοντας αυτό το φάρμακο δεν συνοδεύεται από τα ακόλουθα ανεπιθύμητα αποτελέσματα: ορθοστατική υπόταση, ταχυκαρδία, αύξηση των επιθέσεων στηθάγχης σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο, έτσι ώστε να μπορεί να συνταγογραφηθεί για τους άνδρες με καρδιακές παθολογίες. Η σωστή επιλεγμένη δοσολογία και η συμμόρφωση με όλους τους κανόνες για τη χρήση φαρμακευτικών προϊόντων από την ομάδα άλφα-αναστολέων σας επιτρέπουν να επιτύχετε ένα καλό θεραπευτικό αποτέλεσμα με σχεδόν πλήρη απουσία παρενέργειων.
Φάρμακα της ομάδας αναστολέων (αναστολείς) αναγωγάση
Το φάρμακο σε αυτή τη φαρμακολογική ομάδα (Finsterid, Dutastasteride) συμβάλλει στην ανακούφιση της εκροής ούρων και έτσι στην εξάλειψη των κύριων συμπτωμάτων της νόσου. Ένα σταθερό θεραπευτικό αποτέλεσμα πραγματοποιείται δύο έως τρεις εβδομάδες μετά την έναρξη του μαθήματος. Όλα τα συμπτώματα σταματούν πλήρως μετά από τρεις μήνες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των κλινικών μελετών, η μέγιστη απόδοση επιτυγχάνεται μετά από έξι μήνες θεραπείας με αυτά τα φάρμακα.
Το finasteride και το dutastone είναι ειδικοί αναστολείς της αναγωγάσης 5-άλφα του 2ου τύπου (κυτταρικό ένζυμο για τη μετατροπή της τεστοστερόνης σε διυδροτεστοστερόνη). Η ανάπτυξη του προστάτη με το αδένωμα του προστάτη σχετίζεται άμεσα με παρόμοιο μετασχηματισμό τεστοστερόνης. Χάρη στους αναστολείς της αναγωγάσης 5-άλφα, τα προϊόντα της ενδο-βιομηχανικής διυδροτεστοστερόνης εμποδίζονται και η συγκέντρωσή του στο αίμα μειώνεται σημαντικά.
Οι Finsterid και Dutasoneide χρησιμοποιούνται για τους ακόλουθους σκοπούς:
- Θεραπεία και έλεγχος της υπερπλασίας του προστάτη.
- Βελτίωση της εκροής των ούρων και εξάλειψη των συμπτωμάτων του αδενώματος του προστάτη.
- Μείωση του κινδύνου ανάπτυξης οξείας κατακράτησης ούρων και ανάγκης διεξαγωγής χειρουργικών επεμβάσεων.
Το Finasteride και το Dutastasteride έχουν έντονο αντιαρδογονικό αποτέλεσμα, δηλ. Η H. συμβάλλει στη μείωση του επιπέδου των αρσενικών ορμονών στο αίμα. Επιπλέον, αυτά τα φάρμακα έχουν τερατογόνο αποτέλεσμα, επομένως πρέπει να ληφθούν με προσοχή. Με τη βοήθεια των σύγχρονων φαρμάκων, μπορείτε να ρυθμίσετε την ανάπτυξη του προστάτη και να αποτρέψετε την ανάγκη για χειρουργική θεραπεία.
Anti -spas modos και αναλγητικά δισκία με επιδείνωση της νόσου
Ο κύριος δεσμός των αντι -σπασμωδικών και αναλγητικών επιδράσεων με την επιδείνωση του προστατευτικού είναι η ανακούφιση της γενικής κατάστασης του ασθενούς και η εξάλειψη του συνδρόμου του πόνου. Το αντιφλεγμονώδες και αναλγητικό αποτέλεσμα ασκείται από μη -στερεοειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο (diclofenac, ιβουπροφαίνη). Συμβάλλουν όχι μόνο για να πολεμήσουν με οδυνηρές αισθήσεις που συμβαίνουν κατά την ούρηση, αλλά και με συνεχή πόνο στη βουβωνική χώρα και στο περίνεο. Λόγω της επίδρασης των μη -στερεοειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, η φλεγμονώδη διαδικασία μειώνεται, η διόγκωση του αδένα του προστάτη μειώνεται, η θερμοκρασία του σώματος εξαλείφεται και εξαλείφονται τα δυσάρεστα συμπτώματα.
Τα νεοπιοειδή αναλγητικά, τα οποία παράγονται με τη μορφή δισκίων ή κεριών, βοηθούν να σταματήσουν το σύνδρομο του πόνου με επιδείνωση του προστάτη ADOM. Το πιο προσιτό είναι η μεταμιζολογία νατρίου. Ωστόσο, αυτό το φάρμακο προορίζεται περισσότερο για μια χρονική χρήση, καθώς μπορεί να επηρεάσει μόνο το σύνδρομο ασθενούς πόνου. Επιπλέον, τα αναλγητικά με λιδοκαΐνη, βενζοκίνη, αναισθησία και novocaine (Ichtamol, βενζοκίνη, Tribeasid + lidocaine) είναι αποτελεσματικά.
Βιταμίνη Ε 400
Το tocopherolaceta ή η βιταμίνη Ε αποτελεί συχνά μέρος της πολύπλοκης θεραπείας του αδενώματος του προστάτη ως αντιοξειδωτικού, παράγοντα ραδιοφωνικής προστασίας και μιας απαραίτητης σύνδεσης σε διαδικασίες αναπαραγωγής. Η βιταμίνη Ε σε δοσολογία των 400 mg ουρολόγων έχουν συνταγογραφηθεί ασθενείς με ασθένειες στυτικής λειτουργίας και σπερματογένεσης σε σχέση με το αδένωμα του προστάτη.
Η θεραπεία μιας τόσο σοβαρής χρόνιας ασθένειας όπως το αδενώμα του προστάτη πρέπει να συνταγογραφείται και να ελέγχεται από έναν ουρολόγο. Απαγορεύεται αυστηρά να λαμβάνετε ορισμένα φάρμακα ανεξάρτητα χωρίς προκαταρκτική διαβούλευση με τον γιατρό θεραπείας, καθώς στην περίπτωση αυτή η αυτο -διαμεσολάβηση μπορεί να είναι όχι μόνο αναποτελεσματική αλλά και για την υγεία των ανδρών. Μόνο ένας ειδικευμένος ειδικός μπορεί να υποδείξει ποια δισκία του αδενώματος του προστάτη είναι πιο αποτελεσματικά και ποια από αυτά μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες.
Πράξεις
Οι νοσοκομειακοί ουρολόγοι εκτελούν αριστοτεχνικά κλασικά και ελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές επεμβάσεις και χρησιμοποιούν καινοτόμες μεθόδους για τη χειρουργική θεραπεία της Prostateada. Κάθε ασθενής επιλέγεται αυτή η λειτουργία που αντιστοιχεί περισσότερο.
Το γενικά αναγνωρισμένο πρότυπο στη χειρουργική επεξεργασία του αδενώματος του προστάτη είναι η διατερηθρική εκτομή του προστάτη. Η λειτουργία είναι πολύ αποτελεσματική. Μετά την παρέμβαση, οι ασθενείς απομακρύνουν την παρεμπόδιση της υποδιαστολής (στένωση της ουρήθρας) και τα συναφή συμπτώματα. Η φάση αποκατάστασης είναι σύντομη. Κατά τη διάρκεια ή μετά τη λειτουργία, το σύνδρομο μπορεί να αναπτύξει "χύτευση νερού".
Οι εναλλακτικές μέθοδοι για τη θεραπεία του προστατευτικού προστασίου περιλαμβάνουν τις ακόλουθες χειρουργικές επεμβάσεις:
- Stenting;
- Διαστολή μπαλονιών;
- Υπερθερμία;
- Θερμοθεραπεία;
- Υπερηχογράφημα, λέιζερ και βελόνα.
- Διάμεση πήξη.
Οι επιπλοκές εμφανίζονται λιγότερο συχνά μετά από αυτές, αλλά αυτές οι μέθοδοι είναι η διαπεραιακή εκτομή όσον αφορά την αποτελεσματικότητα τόσο σε κλινικά όσο και οικονομικά.
Η λαπαροσκοπική απομάκρυνση του αδενώματος του προστάτη χρησιμοποιείται όταν ο όγκος έχει αυξηθεί σημαντικά και είναι προβληματικό να το απομακρυνθεί χρησιμοποιώντας μια δια -ερεθρική εκτομή. Αυτή η λειτουργία είναι πιο περίπλοκη και διεξάγεται υπό αναισθησία. Μέσα από μικρές περικοπές, ο χειρουργός εισάγει ειδικά εργαλεία στην κοιλότητα του σώματος που εκτελούν την απομάκρυνση του προστατευτικού. Η λειτουργία πραγματοποιείται σύμφωνα με την εικόνα των βιντεοκάμερων που εμφανίζονται στην οθόνη. Τα κύρια πλεονεκτήματα της παρέμβασης είναι ο ελάχιστος όγκος απώλειας αίματος, η χαμηλή πιθανότητα επιπλοκών. Μετά τη λειτουργία, ο ασθενής δεν χρειάζεται μακροχρόνια αποκατάσταση.
Εάν υπάρχουν ενδείξεις αδενώματος του προστάτη στους άνδρες, οι γιατροί χρησιμοποιούν μια μέθοδο υψηλής τεχνολογίας για τη θεραπεία της προσκόλλησης αδενώματος. Η παρέμβαση λαμβάνει χώρα με μεγάλα μεγέθη του νεοπλάσματος. Τα υπερβολικά υφάσματα αφαιρούνται με λέιζερ. Η λειτουργία πραγματοποιείται από την ουρήθρα. Ο όγκος διαχωρίζεται, χωρίζεται σε μικρά μέρη και στη συνέχεια εμφανίζεται. Η μέθοδος θεωρείται ελάχιστα επεμβατική. Υπάρχουν πολλά σημαντικά πλεονεκτήματα: δεν παραβιάζει την ακεραιότητα των κοιλοτήτων, δεν προκαλεί περιττές ζημιές.
Η εξάτμιση με λέιζερ είναι να καταστρέψει το αδένωμα με εξάτμιση με λέιζερ. Ο ουρολόγος θέτει μια ειδική συσκευή μέσω της ουρήθρας, μεταφέρεται στο νεόπλασμα και την επηρεάζει με ένα ισχυρό πράσινο λέιζερ. Το βάθος της διείσδυσης του λέιζερ και η ακρίβεια του χτυπήματος του μπορεί να βλάψει τις γειτονικές περιοχές. Η μέθοδος είναι ελάχιστη, χωρίς αίμα, γρήγορη και αποτελεσματική. Το μόνο μειονέκτημα είναι η αδυναμία να ληφθεί ένα ύφασμα όγκου για ιστολογική εξέταση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αναπόφευκτη μέθοδος για τη θεραπεία του προστάτη -αδενώματος είναι η κοιλιακή χειρουργική - αδενομευκτομή. Εκτελείται σε αυτή την περίπτωση εάν άλλες μέθοδοι δεν μπορούν να βοηθήσουν τον ασθενή. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, ο χειρουργός έχει πρόσβαση στον προστάτη με νυστέρι και χρησιμοποιεί χειροκίνητα χειρουργικά όργανα. Σημαντική απώλεια αίματος μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα της λειτουργίας, αναπτύσσονται επιπλοκές. Μετά τη λειτουργία, ο ασθενής πρέπει να χρειαστεί μεγαλύτερη αποκατάσταση.
Η απομάκρυνση του αδενώματος του προστάτη χρησιμοποιώντας τη μέθοδο κράτησης (ημιδιαφανής) αδενομευεκτομής συνίσταται στην ριζική εκτομή του υπερπληθωρισμένου ιστού του προστάτη μέσω του διαμήκους τμήματος του μπροστινού κοιλιακού τοιχώματος και της ουροδόχου κύστης. Η λειτουργία διεξάγεται στα προχωρημένα στάδια της νόσου όταν ο όγκος φτάσει σε μεγάλα μεγέθη, η ουροδόχος κύστη ακυρώνεται λόγω της υπερχείλισης συσσωρευμένων ούρων και αναπτύσσεται νεφρική ανεπάρκεια.
Η ουροδόχος κύστη γεμίζει μπροστά από τον καθετηριασμένο και με αποστειρωμένο διάλυμα φούρνης ή άλλη ουσία. Στη συνέχεια, έχει ανατεθεί σε ειδικά αποθέματα σε δύο μέρη, για τα οποία μπορείτε να αυξήσετε τον τοίχο του οργάνου. Ο χειρουργός αναλύει τη σχηματισμένη πτυχή και εκτελεί το άνοιγμα της ουροδόχου κύστης.
Στο εσωτερικό άκρο του καθιερωμένου καθετήρα των ουροποιητικών, καθορίζει την περιοχή του λαιμού της ουροδόχου κύστης και γύρω από τις οπές της ουρήθρας που εμφανίστηκαν στον οπτικό τομέα και κάνουν τη βλεννογόνο μεμβράνη της μεμβράνης του βλεννογόνου. Στη συνέχεια, ο λειτουργικός ουρολόγος διεισδύει στο πάχος του προστάτη, εμφανίζεται μεταξύ της κάψουλας όγκου και των αδενομόντων κόμβων και διστάζει τον τελευταίο. Ταυτόχρονα, ο γιατρός δίνει τον αδένα στο μέτωπο του ασθενούς στο ορθό του ασθενούς στο ορθό στο μπροστινό κοιλιακό τοίχωμα. Γίνεται πιο προσιτό για χειραγώγηση. Χάρη σε αυτήν την τεχνολογία, ο χρόνος λειτουργίας μειώνεται και η απώλεια αίματος μειώνεται.
Στη συνέχεια, ο χειρουργός εκτελεί μια αιμόσταση (σταματήστε την αιμορραγία) του κρεβατιού του απομακρυσμένου αδενώματος και ράβει την ουροδόχο κύστη, προκαλώντας μια λεπτή αποστράγγιση στην πληγή. Έχει σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να υποτίθεται ότι πλένει την κοιλότητα του από τους θρόμβους αίματος που προκύπτει. Ο καθετήρας ούρων που εισήχθη πριν ξεκινήσει η λειτουργία δεν αφαιρείται για 7-10 ημέρες. Ένα νέο τμήμα της ουρήθρας σχηματίζεται γύρω από αυτό κατά τη διάρκεια του προστατικού τμήματος της ουρήθρας.
Μια ζεστή αδενομευκτομή αναφέρεται στο πιο τραυματικό από όλες τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται για τους αδένες του προστάτη. Συμβαδίζει με τον κίνδυνο ανάπτυξης των ακόλουθων επιπλοκών:
- Αιμορραγία από το καταφύγιο του νεοπλάσματος.
- Στάσιμη πνευμονία.
- Η μειωμένη λειτουργία κενού του κινητήρα του εντέρου, η οποία εκδηλώνεται από τη δυσκοιλιότητα.
Για να αποφευχθούν οι επιπλοκές, ο ασθενής ενεργοποιείται νωρίς μετά τη λειτουργία στο νοσοκομείο. Μπορούν να εμφανιστούν οι ακόλουθες ανεπιθύμητες συνέπειες των εργασιών για την απομάκρυνση του Prostateadenoma:
- Ανεπαρκής αποστράγγιση της ουροδόχου κύστης.
- Στενώνοντας το λαιμό του.
- Διήθηση ούρων σχεδόν μουνί ιστού.
- Ο σχηματισμός του "προγεννητικού" (το υπόλοιπο σπήλαιο στο σημείο όπου απομακρύνθηκε το προστατεϊκόμα).
- Τον σχηματισμό της στένωσης του αυλού της ουρήθρας.
- Ακράτεια ούρων.
Αυτό έχει αρνητική επίδραση στην ποιότητα ζωής των ασθενών και επεκτείνει την αποκατάσταση της κατάλληλης ούρησης.
Οι συνέπειες της λειτουργίας είναι λιγότερο έντονες εάν η παρέμβαση πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας λαπαροσκόπιο. Η λαπαροσκοπική λειτουργία για την απομάκρυνση του αδενώματος του προστάτη είναι μία από τις λιγότερο επεμβατικές επιλογές για χειρουργικές επεμβάσεις στον προστάτη. Οι νοσοκομειακοί ουρολόγοι χρησιμοποιούν αυτήν την τεχνολογία εάν ο ασθενής έχει επαρκώς μεγάλο αδένωμα του προστάτη.
Εάν ο προστάτης του ασθενούς δεν υπερβαίνει τα 120 cm3 με ένα αδένωμα, συνιστάται για την διαπερατρική εκτομή του prostateada. Αυτή η επιλογή δεν είναι κατάλληλη για 10% για τους ασθενείς που πρέπει να λειτουργούν επειδή ο σίδηρος φθάνει πάνω από 120 cm3. Η λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση του αδενώματος του προστάτη κατά τη διάρκεια της uarolitiasis, της βουβωνικής κήλης, του εκκολπωματικού της ουροδόχου κύστης και των αρθρώσεων του αγγειοσφαιρίου των κάτω άκρων δεν πραγματοποιείται. Σε αυτή την περίπτωση, η απόφαση σχετικά με τη δυνατότητα μιας επιχείρησης γίνεται συλλογικά από έναν ουρολόγο, ανδροτόκο, κοιλιακό χειρουργό και άλλους ειδικούς στο νοσοκομείο.